Pastor Calis

In 1953 begint voor mij de ULO-opleiding. Hier slaat wel een vonkje over en als het eerste jaar voltooid is, wordt de overstap naar Oudenbosch gemaakt. De totale opleiding tot broeder-onderwijzer neemt voor mij negen jaar in beslag: Mijn wens om de doopnaam te behouden gaat niet in vervulling, omdat er al een broeder Clemens is. Zodoende draag ik sinds 14 augustus 1959 de naam van broeder Lambertus, in het begin van de jaren zeventig ingekort tot Lambert, waarin de naam van mijn peetoom te horen is. In 1963 wordt de kweekschool succesvol afgesloten en mijn eerste standplaats wordt Rotterdam. Acht jaar wordt er met plezier gewerkt. Gedurende deze periode komt een verdieping van kennis tot stand door het behalen van het diploma leer- en opvoedings- moeilijkheden. In 1971 vraagt de congregatie me te gaan werken in het Brabantse Sint- Willebrord. In 1976 lonkt een onderwijstaak in Nijmegen, aanvankelijk aan de Keizer Karel l.o.m.-school, later aan een basisschool. Tot 1988 duurt deze taak, alhoewel er een flinke tegenvaller te incasseren is: in 1978 treedt plotseling een hernia op, die op 8 september van dat jaar operatief verholpen wordt. Pas jaren later blijkt, dat deze ingreep mislukt is en dat een tweede operatie gewenst is. De verminderde kans van slagen doet me besluiten ervan af te zien. Reeds in 1987 komt het verlangen op naar het priesterschap. Eenmaal terug in Oudenbosch is er echter amper ruimte. Het werk ligt voor me, de taak breidt zich uit, uren en dagen worden al doende gevuld. Het plan wordt opgevat een studie op te pakken die tot verdieping kan leiden. Het wordt een studie aan de School voor Filosofie. Deze School boeit me. Ze volgt de oosterse wijsgeren, die veel aandacht schenken aan het bewust maken van de stilte. Eén van de wegen is meditatie, waardoor de mens het-zelf-zijn ontdekt; en dieper: waardoor de band met de Levengever ontstaat, omschreven als ‘het Absolute’. Deze verdieping werkt in de praktijk van alledag: besef waar je aan bezig bent, neem de tijd om stil te worden, word bewust. Het is duidelijk, dat deze studie zijn doel niet voorbijschiet: ze bepaalt mijn doen en laten, ze beïnvloedt mijn denken. Zo groeit het verlangen om de dienstbaarheid breder gestalte te geven. De vonk slaat over bij een priesterwijding in Haarlem. Diep in mijn hart komt bewondering op voor de neomist, die aan zo’n zware taak durft te beginnen. In de loop van de dag, bij de viering van de weekenddienst, de volgende zondag – steeds weer komt die zin in mijn hoofd op: “Waarom hij wel en ik niet?” Die gedachte laat me niet los en spoedig wordt contact gelegd met pater Wagenaars, directeur van de priesteropleiding ‘Bovendonk’ te Hoeven. Het is juni 1993. De studie duurt zes jaar en al aan het begin kan – na kennismaking en overleg – een overstap worden gemaakt naar de Karmelgemeenschap in Boxmeer. Na voltooiing van de basisvorming laat de provinciaal me verhuizen naar Nijmegen, ‘mijn vroegere stek’. De studie gaat voort evenals de ingroei in de Karmel. Tegelijk start de stageperiode, waardoor een praktische leerschool van twee jaar ontstaat voor het basispastoraat. Zowel de gemeenschap als de naderende wijding vervullen mijn verlangens en in 1998 leg ik de plechtige professie af; begin 1999 ontvang ik de wijding tot diaken en op 17 september de priesterwijding. Deze laatste datum is gedenkwaardig: het is mijn patroondag sinds ‘Oudenbosch’ en tegelijk de herinnering aan Titus Brandsma die op deze dag de Karmel van ‘Boxmeer’ binnentrad; zo vloeien beide voor mij ineen tot een nieuwe start! Op die dag ontvang ik de opdracht te gaan werken in de Titus Brandsmaparochie in de binnenstad van Nijmegen. Vijf jaar lang doe ik dit naar tevredenheid. Tevens wordt mij gevraagd gedurende beperkte tijd waarnemend pastoor te zijn. Mijn verlangen naar het pastoraat blijft; vandaar de inzet in een vijftal parochies, die zonder priester verder moeten. Ik blijf hopen op een nieuwe pastorale mogelijkheid … Op donderdag 8 juli gaat deze wens in vervulling. Pater Tjeu Timmermans, provinciaal van de orde van de Karmelieten, vraagt me per 1 januari 2005 pastoor te worden in Zenderen en tevens teamleider van het cluster Zenderen, Hertme en Borne.